Σμύρνη - Έφεσος - Αθήνα

Επιστροφή από την Έφεσο. Έπειτα από 6 συνολικά πτήσεις μέσα στο διήμερο Δευτέρας - Τρίτης. Ελικοφόρο της Ολυμπιακής για Κωνσταντινούπολη, ακόμα κι εγώ κουράστηκα από το θόρυβο και τη στενότητα του χώρου. Οι Τούρκοι λίγο περισσότερο αμήχανοι αυτή τη φορά. Οι Γαλλικές εκλογές, η αρνητική στάση του Σαρκοζί αλλά και η εσωτερική τους ισορροπία στην κόψη του ξυραφιού είχε αφήσει τα ίχνη της στην παραδοσιακά θερμή φιλοξενίας τους. Μετά τις ομιλίες, εμένα και του Arjen Voos, αποφάσισαν να μας κάνουν δώρο μια εκδρομή στην αρχαία Έφεσο αντί να συμμετάσχουμε σε ένα διάλογο με τους κλαδικούς εταίρους.


Ήταν όμορφα στην Έφεσο. Εντυπωσιακός αρχαιολογικό χώρος, κακά προβεβλημένος και αναστηλωμένος, αλλά παρ' όλα αυτά ιδιαίτερα ενδιαφέρων χώρος για όσους ακόμα νοιάζονται για αρχαίους πολιτισμούς. Μαζί μου ήταν ακόμα ένας Ολλανδός expert και άπειροι Ιάπωνες τουρίστες.




Στη βιβλιοθήκη ήταν συγκινητικό που διάβαζα τις αρχαιοελληνικές επιγραφές σε έναν Ολλανδό και έναν Τούρκο σωφέρ που η γιαγιά του έζησε και πέθανε στη Ρόδο. Βαλκάνια..

Λίγο πριν φύγουμε ο φίλος μου ο Μουσταφά, υψηλόβαθμο στέλεχος, επέμεινε να επισκεφτώ τον τάφο της Παναγίας. Πραγματικά πήγαμε. Κανένα φυσικά θρησκευτικό ενδιαφέρον ή συγκίνηση αλλά εκπληκτικός τόπος. Χαμένη στα βουνά μια απομονωμένη μικρή εκκλησία. Μέχρι και κερί θα μπορούσα να ανάψω για λόγους σεβασμού. Δεν άναψα βέβαια.




Έπειτα Αθήνα. Τρέξιμο όλη μέρα. Για να προλάβω τις δουλειές και για να συναντήσω ότι μου λείπει. Έστω και φευγαλέα, για λίγα λεπτά ηρεμίας. Φρέντο καπουτσίνο. Γιώργος Κουρής και πιτσιρίκα. Αύριο πρωί πετάω. 5.20 εγερτήριο, 6.00 το ταξί, 7.30 το αεροπλάνο. Η Νατάσα μόνο που δεν έκλαψε όταν της είπα ότι σκοπεύω να γυρίσω. Η Μαριάννα έμεινε αμήχανη. Το έχω καταλάβει ότι θέλει πια να γυρίσει είπε στο Χρήστο.