Κηδεία, μία ή περισσότερες;

Σάββατο πρωί και τα νέα συνεχίζουν να έρχονται καταιγιστικά. Η Μαρία απογοητευμένη, με την αίσθηση του ξεπουλήματος και την αδικία από μια εξουσία που φοβάται, τρέμει μήπως και διακυβεύσει κάποια από τα κομμάτια ασημαντότητας που διαχειρίζεται μέσα στην αυταπάτη ενός μεγαλείου που υπάρχει μόνο στη φαντασία. Ο βασιλιάς είναι γυμνός, τόσο γυμνός που δεν μπορείς πια ούτε να τον λυπάσαι γιατί η γύμνια δεν είναι σωματική αλλά είναι ψυχική. Τζάμπα μάγκας είναι η έκφραση που ταιριάζει. Λέονταρισμοί οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί που πρέπει. Την ξέρω αυτή την αίσθηση της προδοσίας. Την έχω συναντήσει σε πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις στη ζωή μου και γι' αυτό το λόγο βλέπω τα πράγματα πιο ψυχρά, πιο απόμακρα, πιο αποστασιοποιημένα. Είναι κρίμα να ξεπουλάς τους ανθρώπους που σε στηρίζουν για να μην συγκρουστείς με όλες αυτές τις καταστάσεις που κατακρίνεις. Ντροπή και κρίμα.

Κι ύστερα η Βάνα. Δίνει μια σε όλους αυτούς τους κόπους, την δουλειά τόσων χρόνων για να γυρίσει σελίδα. Να γυρίσει σελίδα σε ένα άλλο βιβλίο, πιο μίζερο, περισσότερο εύκολο και προσιτό, αλλά σίγουρα απαράδεκτα φτηνό. Φεύγουν οι πιστωτικές μονάδες, τα συνέδρια, το Παρίσι, η Βενετία, η προσπάθεια να σπάσεις τον πάγο, να κινήσεις μηχανές που αραχνιάζουν για να καταλήξει στους μαθητές που απεχθάνονται τα αρχαία και τους καθηγητές, θεολόγους, γυμναστές, οικιακής οικονομίας, τις κυρίες που θα συναγωνίζονται σε συνταγές για ντολμαδάκια και στην κοπάνα. Είναι απίστευτο και θλιβερό να εγκαταλείπεις ότι έχεις χτίσει με τόσο κόπο. Δεν σκέφτομαι τι σημαίνει αυτό για μένα, αλλά βασικά τι σημαίνει για την ίδια τη Βάνα. Στενοχωριέμαι γιατί αφήνει κάτι για το οποίο - είμαι σίγουρος γι' αυτό - θα μετανοιώνει σε όλη της τη ζωή.

Κι ήταν κι η πραγματική κηδεία. Νίκος Καρυστινός, ετών 47. Όλα τα χρόνια μέσα σε υπόγεια πλημμυρισμένα από δέρματα και κόλλες. Κύλησε η ζωή χωρίς να την καταλάβει. Η γυναίκα του και τα παιδιά του χαμένα, οι γονείς του στη ζωή και οι δύο. Κάπου 100 άτομα ήταν. Άνθρωποι της δουλειάς, το έβλεπες από τα πρόσωπα, το ντύσιμο, τις κουβέντες. Κρίμα.